امام حسن مجتبی (ع) مظهر حلم و صبر بود. گاه صبر و حلم برای صلح، دشوارتر از پایمردی در میدان جنگ است. همان‌گونه که امام خمینی (ره) پذیرش آتش‌بس را به نوشیدن جام زهر تشبیه کرد. بنابراین دوگانه‌ی راه حسنی و راه حسینی در شیعه علی راه ندارد، نتیجه صلح امام حسن (ع)، آشتی و پذیرش نوع حکومت معاویه نبو؛، بلکه خود مقدمه‌ای شد برای قیام امام حسین (ع). به معنایی دیگر عاشورا هم حسینی است و هم حسنی.