سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران است و خاطرات ایشان را درباره‌ی سفر به لبنان می‌خوانم:
«من در آمریکا زندگی خوشی داشتم، از همه نوع امکانات برخوردار بودم، ولی همه لذات را سه طلاقه کردم و به جنوب لبنان رفتم، تا در میان محرومان و مستضعفان زندگی کنم، با فقر و محرومیت آن‌ها آغشته شوم و قلب خود را برای دردها و غم‌های این دلشکستگان باز کنم.»
به این می‌اندیشم که چقدر دلتنگ چمران و چمران‌ها هستیم. می‌اندیشم که چگونه می‌توانیم در این هیاهوی احزاب و دستجات گوناگون سیاسی، لباس چمران بر تن کنیم و همراه مبارزه با استکبار بیرونی بر امیال نفسانی درونی خود غلبه کنیم.
